محفل، برنامه ای که همه دوستش داشتند
روزهای ماه رمضان با برنامه محفل افطار شد، برنامه ای که بدون هیچ حاشیه ای، به ارائه مفاهیم و جذابیت های قرانی پرداخت و از قضا همه آنهایی که همه یا حتی چند قسمت این برنامه را دیدند راضی کرد.
واقعیت این است که صداوسیما در ساخت برنامه های مذهبی حداقل در دو دهه اخیر به شدت ضعیف عمل کرده است، غیر از برنامه سمت خدا که توانسته بود محبوبیتی بین مخاطبانش که عموما از زنان خانه دار بودند، کمتر برنامه مذهبی را می توانستید پیدا کنید که هم مخاطب را راضی کند و هم هدفی که در پس ذهن سازندگانش داشت را محقق کند. شاید به همین دلیل هم بود که صداوسیما به سمت برنامه های متفاوت مثل معلی و محفل رقت.
معلی نتوانست جایگاه خود را پیدا کند چرا که اولا با ذات حسینیه ای نسبتی نداشت، ثانیا حواشی بسیاری در اطراف خود جمع کرد و ثالثا برخی افراد حاشیه دار و برخی بخش های حاشیه ساز را درون خود جای داد اما محفل در دو ماه رمضان گذشته، نه تنها مخاطبش را راضی کرد بلکه تحسین و تقدیر همه را برانگیخت. این برنامه به محور قرار دادن قرآن به بسط و گسترش مفاهیم قرآنی پرداخت و در کنار آن جذابیت های قرآنی را هم قراموش نکرد. در محفل هم می شد تلاوت های فاخر مجلسی را دید، هم حافظان قرآن را به تماشا نشست و هم تجربیات متفاوت قرانی را نگاه کرد.
محفل همچنین برای همه مردم ساخته شد، نه برای یک تفکر مذهبی و یا حتی سیاسی خاص، برخلاف معلی که رویکرد سیاسی با گرایش خاص را بیشتر دنبال می کرد تا یک حسینیه برای همه مردم ایران! حضور افراد بی حاشیه و البته مسلط به موضوع و شناخت مدیوم تصویری در کنار برنامه های قرآنی محفل را از معلی برجسته تر می کرد به همین دلیل هم معلی تقریبا هیچ واکنش منفی در فضای مجازی و رسانه ای نداشت.
تجربه محفل به صداوسیما می گوید اگر از یک جانبه نگری در برنامه سازی دست بکشد و نگاهش به همه مردم و همه سلیقه ها باشد می تواند مخاطب رفته را برگرداند، فقط به شرطی که محفل را برای همین ماه رمضان نگه دارد و در هر مناسبتی آن را به قاب سیما نیاورد.
